Kimsin Sen?

-Kimsin?.. dedi.
-Benim, senden bir parçayım.
-Evet, ama nesin?
Kadın cevap vermeden ona sokuldu. Fazla bilmek için büyük bir iştihası yoktu. Ondan bir parça idi.
Başlarının ucunda bir yığın kanat hışırtısı, aydınlığı üstlerine eleyen uçuş gördüler. Bunlar meleklerdi. Her türlü mücevher parıltısı içinde her an değişerek onları seyrediyorlardı. Hayretten hepsi Rabb’ı tesbih ve tahmid etmeyi unutmuştular. Adem onlara sordu:
-Yalnızlığının aynası, dediler.
Adem, içinde hiçbir şey değişmemiş gibi onlara:
-Ben yalnız değilim ki. Sizlerle beraberim.. dedi.
-Şimdiden sonra bizden ayrısın.. Yalnızsın, diye cevap verdiler. Ve bu, yalnızlığının aynasıdır.
Ve hepsi, Rabb’ın bir tasavuru olmaktan çıkan bu son gelenlere hasetle güldüler.. (Adem’le Havva)